viernes, 2 de septiembre de 2011

ISIDRO DÍEZ DE LA TORRE


Paxarinos que ufanos y alegres
Cruciais la praera,
Y esnaláis pe los aires llixeros
Camín de otra tierra,
Cuando apenas se acaba el verano
Y el frío escomienza,
Si acasu algún día, rodando pel mundo,
Pasáis pe l’America
Y alcóntrais al mió fíu del alma,
¡Decíi que se güelva!
Decíi que so madre, que él tanto quería,
Tá muerta de pena;
Que non pasa hora nin pasa un menutu
Tranquilu pa ella;
Que casi non duerme; que apenas si vive;
Que non asosiega;
Que teme morise sin volver á velu
Una vez siquiera…
Decíi que de noche, cuando soliquina
Del fíu se acuerda,
Suaña que tá muertu, que por más que busque
Ya nunca lu alcuentra…
¡Por Dios, paxarinos!!Si veis al mió fíu
Decíi que se güelva;
Que nada más pido; que muerro tranquila
Después que lu vea;
Pos ya en esti mundu, cansa de la vida,
Tan sólo quixera
Volver á abrazalu, decíi que lu quiero
Y cayeme muerta!

(ISIDRO DÍEZ DE LA TORRE)
El periodista Isidro Díez de la Torre nació en Villaviciosa en 1879 y morrió en Xixón el 18 de xineru de 1917

1 comentario: